O książce: 2021 / ...Powietrze w starym domu było dość stęchłe. Charlie puściła frontowe drzwi, a one zatrzasnęły się za nią, odcinając krzyki dzieci bawiących się po drugiej stronie ulicy. Cisza była przytłaczająca, jak duszny koc... A zapach tutaj był jakiś dziwny - jak suszone kwiaty. Coś martwego. Charlie już miała odejść, gdy kątem oka zauważyła jakiś ruch. Ściana naprzeciw okien nie była już pusta. Na wyblakłej tapecie kładł się cień dziecięcej kołyski, zaskakująco wyraźny, jakby narysowany farbą. Zaskoczenie przerodziło się w panikę, gdy cień zaczął gęstnieć i ciemnieć. I było tam coś jeszcze... Cień, który rósł i wypełniał ciemność. A potem zachwiała się, jakby pchała ją niewidzialna ręka…